Wiadomości

Finansowanie infrastruktury energetycznej, transportowej i nieruchomości


Wśród rekomendacji pokongresowych w powyższym Bloku temetycznym podkreślono m.in.:

1. Należy stworzyć spójną „Narodową Strategię Rozwoju Infrastruktury”, która w sposób poprawny określi priorytety inwestycyjne ale przede wszystkim  wskaże i zapewni również długookresowe oraz stabilne źródła finansowania. 

Przyszłe finansowanie rozwoju infrastruktury wymaga znaczącego wzrostu udziału sektora prywatnego (PPP). Skuteczna realizacja polityki/strategii wymaga utworzenia w ramach administracji rządowej centralnego „Ośrodka PPP” („PPP unit”).

Wzrost pozabudżetowego finansowania inwestycji infrastrukturalnych wymaga stworzenia „infrastrukturalnego Funduszu Gwarancyjnego”, nieobciążającego budżetu i długu publicznego a pozwalającego na zabezpieczenie ryzyka na odpowiednim poziomie. 

2. Przygotowanie harmonogramu i planu działania związanego ze wzrostem znaczenia wymiany transgranicznej energii elektrycznej w Polsce.

3. Należy stworzyć warunki dla rozwoju w Polsce komercyjnego budownictwa czynszowego, z wykorzystaniem funduszy prywatnych, poprzez zmianę zasad ochrony lokatorów w budynkach spoza zasobu publicznego oraz instrumenty podatkowe i instytucje funduszy nieruchomościowych.

Zwiększenie skali budownictwa, w tym czynszowego, oraz prowadzenia racjonalnej urbanizacji miejskiej wymaga równoczesnego rozwoju infrastruktury. Będzie to możliwe tylko w drodze regulacji ustawowych tworzących nowe zasady finansowania oraz gdy zastosowany będzie racjonalny podział kosztów budowy pomiędzy gminą, inwestorami prywatnymi i użytkownikami, a także poprzez uruchomienie Funduszu Rozwoju Urbanistycznego.

4. Polityka klimatyczna Unii Europejskiej powinna respektować specyfikę i różnorodność krajów członkowskich szczególnie w zakresie paliw dostępnych dla tych krajów na potrzeby sektora elektroenergetycznego. W przypadku Polski i wielu innych krajów naszego regionu energia elektryczna wytwarzana jest głównie z paliw kopalnych (węgla kamiennego i brunatnego). Otoczenie regulacyjne powinno stymulować do stosowania maksymalnie „czystych” i przyjaznych środowisku technologii ale nie powinno praktycznie wykluczać z zastosowania praktycznie jedynego paliwa dostępnego w szeregu Państw członkowskich czyli węgla kamiennego czy brunatnego.

Europejska polityka energetyczna wymaga rewizji, zwłaszcza w zakresie podejścia do CO2 (węgiel). Wspólny europejski rynek energetyczny oznacza możliwość rozliczenia przyjętych zobowiązań w ujęciu całego rynku, a nie poszczególnych rynków krajowych. Takie ujęcie pozwoli na europejski mix paliwowy, pozyskiwanie energii ze źródeł dominujących w danym kraju (Francja - atom, Skandynawia - woda, Polska, Niemcy - węgiel, Włochy, Portugalia, Hiszpania - słońce). Niezależnie od tego kraje europejskie powinny ocenić możliwość rozbudowy energetyki opartej na wietrze oraz biomasie z zastrzeżeniem konieczności zmian obecnych uregulowań, które powodują, że spala się dobre drewno, którego brakuje innym przemysłom.

 

 

Wróć